இரவுகளின் இம்சிப்பில்
விலாவொடிந்த காலங்கள்
இப்போதில்லை
கற்பனைகள் செறிவுண்டு
பற்றியெரியும் தனிமைத் தீ
முதுகின் கீழ் தகிக்கும்
கண்களூடு உள்நுழைந்து
கருக்கொண்டு உசும்பும்
பாலுணர்வுக் கீறல்கள்
தேர்ந்த விவசாயியின் மண்வெட்டியாய்
உறக்கத்தைக் கொத்தியெறியும்
நடுச்சாமத்திற்கு
நன்கு பரிச்சயமாகிப் போயிற்று
உணர்வுகளின் விழிப்பு
கண் வலிக்க, காது வலிக்க
உடல் வலிக்க
விம்மி வெடித்த
அந்த நெருப்பு இரவுகளுக்கு
விடை கொடுத்தாயிற்று இப்போது
உள்ளும் புறமும்
மேலும் கீழும்
வாசனை குழைத்து
மென்மையாய்ப் படரும்
சிறு கொடியிடை
கட்டுண்டு கிடக்கிறது
இப்போதென் வாலிபம்
June 2006
No comments:
Post a Comment